وبلاگ بزرگ طنز

!شعر!

دید مجنون دختری مست و ملنگ

خوب دقت کرد در سیمای او

دید آن دختر بُود لیلای او

با دلی پردرد گفتا این چنین

با جوانی اهل تربت می کنی

نامه های عاشقانه می دهی

با ایمیل از ( توی) خانه می دهی

عصرها اطراف میدان ونک

می پلاسی با جوانان ونک

خرمن مو را چرا آتش زدی؟

زیر ابرو را چرا آتش زدی؟

چشم قیس عامری روشن شده

دختری چون تو مثال زن شده

دامن چین چین گلدارت چه شد؟

صورت همچون گل ِ نارت چه شد؟

ابروی همچون هلالت هم پرید؟

آن دل صاف و زلالت هم پرید؟

قلب تو چون آینه شفاف بود

کی در آن یک ذرّه ( شین و کاف) بود

دیگر آن لیلای سابق نیستی

مثل سابق صاف و عاشق نیستی

طعنه ها کی می زدی از کاستی؟

زهرماری هم که گویا خورده ای

آبروی هرچه دختر برده ای

رو به مجنون کرد لیلا گفت : هان

سور? یاسین درِ‌ ِگوشم نخوان

تو چه داری تا شوم من چاکرت؟

مثل قبلن ها شوم اسپانسرت ؟

ریش و پشم تو رسیده روی ناف

هستی از عقل و درایت هم معاف

آن طرف اما جوان و خوشگل است

بچه پولدار است گرچه که ول است

خانه ات دشت و بیابان خداست

خان? او لااقل آن بالاهاست با چنین اوضاع و احوالت یقین

خوشه ات یک می شود ، حالا ببین

او ولی با این همه پول و پله

خوش? سه می شود سویش یله

گرچه راحت هست از درک و شعور

پول می ریزد به پای من چه جور

عشق بی مایه فطیر است ای بشر

گرچه باشی همچو یک قرص قمر

عاشق بی پول می خواهم چکار

هی نگو عشقم ، عزیزم ، زهر مار

راست می گویند، تو دیوانه ای

با اصول عاشقی بیگانه ای

این همه اشعار می گویی که چه؟

دربیابان راه می پویی که چه؟

بازگرد امروز سوی کوه و دشت

دور? عشاق تاریخی گذشت

تازه شیرین هم سر ِ عقل آمده

قید فرهاد جـُلمبر! را زده

ویس هم داده به رامین این پیام

بین ما هرچه که بوده شد تمام

پس ببین مجنون شده دنیا عوض

راه تهرن را نکن هرروزه گز

اکس پارتی کرده ما را هوشیار

گرچه بعدش می شود آدم خمار

بیخیال من برو کشکت بساب

چون مرا هرگز نمی بینی به خواب

حال که قرتی شده لیلای من

نیست دیگر عاشق و شیدای من

می روم من هم پی ( کیسی ) دگر

تا رود از کله ام عشقش به در

فکر کرده تحفه اش آورده است

یا که قیس عامری یک برده است